Μακρυγιάλι

Τελευταία επίσκεψη: Αύγουστος 2020. Το Μακρυγιάλι συναγωνίζεται τον Δρέπανο σε κόσμο και αρκετές φορές τον ξεπερνάει. Περισσότερες καντίνες και ομπρέλες φέτος.

Η παραλία Μακρυγιάλι ⊚ και η παραλία Δρέπανος είναι βασικά η ίδια παραλία, αλλά λόγου του μεγάλου μήκους της, για λόγους προσανατολισμού, ονομάζονται διαφορετικά. Ο "διαχωρισμός" των δύο ονομάτων γίνεται στο σημείο που ο παραλιακός δρόμος απομακρύνεται για λίγο από τη θάλασσα για να παρακάμψει τον υποσταθμό της ΔΕΗ που βρίσκεται εκεί. Από εκεί και πάνω αρχίζει το Μακρυγιάλι ενώ πιο πριν η παραλία ονομάζεται Δρέπανος. Οι δύο παραλίες μαζί πλησιάζουν τα 4 χμ. μήκος!

Όσο απομακρύνεστε προς την άκρη της παραλίας, τόσο πιο ήσυχα είναι να πράγματα. Εδώ οι αλλαγές δεν είναι πολλές, χρόνια τώρα. Το μόνο που αλλάζει ίσως κατά διαστήματα είναι οι καντίνες που υπάρχουν κατά μήκος του δρόμου και δίπλα στην παραλία, οι οποίες μπορεί να μετακινούνται μερικά μέτρα ή να αλλάζουν οι ιδιοκτήτες τους. Μόνιμα beach bar δε θα βρείτε εδώ.

Η πρώτη καντίνα που συνάντησα μετά τη ΔΕΗ έχει το όνομα "Φοίνικας" και έχει μια ξύλινη επένδυση απ' έξω καθώς και σκέπαστρο με μερικά τραπεζάκια από κάτω για τους πελάτες της.

Οι ξαπλώστρες στην παραλία νοικιάζονται από τη διπλανή επιχείρηση που εδρεύει κάτω κάτω από το καλαμωτό σκέπαστρο δίπλα από την καντίνα. Οι ομπρέλες στοιχίζουν 5 ευρώ το σετ και το καφεδάκι 1 ευρώ.

Όπως βλέπετε υπάρχουν και ντουζ και καμπίνα-αποδυτήριο για τους λουόμενους.

Η επόμενη καντίνα ήταν κάποιες δεκάδες μέτρα πιο πέρα. Κι εδώ υπάρχει σκέπαστρο και τραπεζάκια απ' έξω καθώς και ντους.

 

Εδώ τα περάσματα ανάμεσα στις ομπρέλες είναι στρωμένα με σανιδωτούς διαδρόμους. Για τις ξαπλώστρες στην παραλία η τιμή είναι 6 ευρώ το σετ αλλά σ' αυτήν περιλαμβάνονται και δυο καφέδες!

Ο δρόμος συνεχίζει ακόμα πιο πάνω μέχρι που σταματάει σε ένα πλάτωμα όπου μπορείτε να παρκάρετε ή να κάνετε αναστροφή. Χρειάζεται λίγο προσοχή όμως γιατί σε κάποια σημεία το έδαφος είναι πολύ αμμώδες.

Το μόνο δυσάρεστο φέτος με περίμενε εδώ, στο τέλος της παραλίας. Η γιγάντια φτελιά που υπήρχε εκεί για πολλά χρόνια και προσέφερε μία σκιά διαμέτρου σχεδόν 20 μέτρων, δεν ήταν πια εκεί! Το δέντρο κόπηκε, όπως βλέπετε και στην παρακάτω εικόνα. Αιτία, από ότι με πληροφόρησαν, ήταν ότι είχε ξεραθεί εντελώς, πιθανώς από κάποια ασθένεια.

Στη θέση της φτελιάς φύτεψαν κάποια μικρά πλατάνια, από τα οποία κατάφερε μέχρι στιγμής να επιζήσει μόνο το ένα. Αν καταφέρει να συνεχίσει να επιζεί κι αυτό, θα χρειαστούν πολλές δεκάδες χρόνια για να πλησιάσει το μέγεθος του προκατόχου του.

Πολύ με στεναχώρησε το γεγονός! Ήταν η πιο ωραία γωνιά της παραλίας! Για να καταλάβετε καλύτερα το γιατί, δείτε την παρακάτω εικόνα από μια παλιότερη ανάρτηση, τότε που το δέντρο υπήρχε ακόμα και χάριζε τη σκιά του στους επισκέπτες της παραλίας.

Παρά την έλλειψη του δέντρου, η καντίνα πάντως είναι και πάλι εκεί με ένα καλαμωτό στέγαστρο για σκιά και τραπεζάκια από κάτω. Αρχές Ιουνίου και ο καντινιέρης μόλις είχε έρθει για να αρχίσει τη δουλειά του για τη φετινή σεζόν.

Η παραλία βέβαια είναι ολόιδια με του Δρέπανου: Ψιλή άμμος και πολύ ρηχή. Στο τέρμα της μόνο μπορεί να συναντήσετε κάποιες σκόρπιες πέτρες στην άμμο.

Αν σας αρέσουν οι ζεστές παραλίες με ρηχά νερά και η ησυχία, εδώ μάλλον θα βρείτε το στοιχείο σας.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις: