Πευκούλια

Οι πληροφορίες σχετικά με τις παραλίες της Λευκάδας είναι παλιές και δεν πρόκειται να ανανεωθούν. Το site "Παραλίες της Ηπείρου" θα επικεντρώνεται στο εξής μόνο στις παραλίες της Ηπείρου. Οι σελίδες για τη Λευκάδα παραμένουν μόνο για "ιστορικούς" λόγους και γι' αυτό έχουν αφαιρεθεί από τα περιεχόμενα του site. 

Τα "Πευκούλια" ⊚ είναι η μεγάλη παραλία 2 χλμ. πριν τον Άγιο Νικήτα, ο οποίος στην παραπάνω φωτογραφία διακρίνεται στο βάθος. Όταν είχα πρωτοπάει εκεί, παιδί ακόμα, υπήρχε μόνο μία καντίνα. Σήμερα η παραλία είναι αρκετά καλά οργανωμένη με εστιατόριο και beach bar.

Η πρόσβαση προς αυτή γίνεται από 2 δρόμους. Ο πρώτος βρίσκεται ακριβώς δεξιά  στην τελευταία στροφή της κατηφόρας όπως κατεβαίνετε το βουνό από πάνω της. Ο άλλος λίγο πιο πέρα. Προτίμησα τον πρώτο και πάρκαρα το αυτοκίνητο στα πρώτα μέτρα που το δρομάκι είναι πιο φαρδύ (δεν υπάρχουν πολλές θέσεις). Σε μεγάλη κίνηση όμως μπορείτε να παρκάρετε πάνω στον κύριο δρόμο, η παραλία δεν απέχει πολύ, είναι ακριβώς από κάτω.

Μόλις κατέβηκα, μετά από λίγα μέτρα, στα δεξιά μου αντίκρισα ένα πέτρινο γεφυράκι που οδηγεί ανάμεσα από "πευκούλια" στο δεξιό τμήμα της παραλίας (θα το επισκεφθούμε σε λίγο). Τελικά ανακάλυψα ότι αριστερά, ανάμεσα από τα μαγαζιά υπήρχε και αρκετά ευρύχωρο πάρκινγκ για τους πελάτες. Υποθέτω ότι αν έπινα ένα φραπεδάκι υπολογίζομαι ως πελάτης, έτσι; Μετά το Δεκαπενταύγουστο που πήγα, υπήρχαν αρκετές θέσεις κενές.

Τα νερά υπέροχα, το γνωστό ανοιχτό γαλάζιο των δυτικών παραλίων της Λευκάδας, η παραλία αμμώδης με κάποια βοτσαλάκια και ακριβώς κάτω από τα μαγαζιά αρκετές ενοικιαζόμενες ομπρέλες. Πίσω από το beach bar υπάρχουν και ενοικιαζόμενα δωμάτια και η τιμή τους δεν ήταν καθόλου άσχημη αν αναλογιστεί κανείς ότι από την πόρτα κάνεις βουτιά σχεδόν κατευθείαν στη θάλασσα.

Παρ' όλα αυτά είπα να δοκιμάσω για κολύμπι το δεξί τμήμα της παραλίας που βρίσκεται μετά από μερικές διάσπαρτες μεγάλες πέτρες που την αποκόβουν από τα καταστήματα. Ανάμεσα στις πέτρες υπάρχει μονοπατάκι οπότε οι πέτρες δε μας δυσκόλεψαν καθόλου.

Άλλος κόσμος στη δεξιά πλευρά! Στις παρυφές του βουνού, κάτω από τα δέντρα, υπήρχαν στημένες αρκετές μικρές σκηνές ελεύθερων κατασκηνωτών. Αρκετές, από ότι είδα στη συνέχεια ανεβαίνοντας το μονοπάτι για το γεφυράκι, ήταν εντελώς κρυμμένες ανάμεσα από τα δέντρα. Ενοικιαζόμενες ομπρέλες δεν υπήρχαν εδώ και γενικά υπήρχε μια πιο ξένοιαστη ατμόσφαιρα.

Η παραλία τώρα, και εδώ ήταν αμμουδερή με ψιλό βοτσαλάκι κατά τόπους και κάπως πιο χοντρό στην είσοδο στο νερό (στα πρώτα 2-3 μέτρα). Πιθανώς να υπάρχουν σημεία με διαφορετική μορφολογία γιατί η παραλία εκτείνεται δεξιά σε μήκος πάνω από 1 χλμ. αλλά εγώ έστησα την ομπρέλα μου λίγο πιο κάτω από την έξοδο του μονοπατιού.

Το χρώμα της θάλασσας που βλέπετε όχι μόνο σ' αυτή τη φωτογραφία, αλλά σε όλα τα δυτικά παράλια της Λευκάδας είναι ακριβώς έτσι. Όταν υπάρχει κύμα και ανακατεύεται ο ασβεστόλιθος στο νερό, το γαλάζιο είναι απερίγραπτο, ενώ άλλες φορές που η θάλασσα είναι πιο ήσυχη, είναι λιγότερο έντονο, μικρή η διαφορά όμως.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις: