Βράχος

Για πιο κοσμοπολίτικες καταστάσεις.

Σκάλα

Για καταστάσεις πιο κοντά στη φύση.

Ακρωτήρι

Κοντά στην Καστροσυκιά

Αντίπαξοι

Βουτούμι. Η πιο γαλάζια παραλία του Ιονίου

Η άμμος του Ιονίου

Δεν κολλάει δεν λερώνει!

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

Αϊ-Γιαννάκης

Η παραλία Αϊ-Γιαννάκης είναι η πρώτη παραλία της Πάργας που θα συναντήσετε όταν αφήνετε την εθνική Ηγουμενίτσας - Πρέβεζας και στρίβετε προς Πάργα. Το σημείο που θα αφήσετε ξανά τον δρόμο για να αρχίσετε να κατεβαίνετε προς την παραλία απέχει 6 χμ. από την κεντρική διασταύρωση της εθνικής, ενώ θα χρειαστείτε ακόμα 2 χμ μέχρι κάτω. Από την Πάργα απέχει συνολικά 9 χμ.

Μόλις φτάσετε, θα δείτε ότι υπάρχει καντίνα ακριβώς πάνω από την παραλία αλλά και δύο διαζώματα ακόμα, πιο πάνω, που χρησιμεύουν ως πάρκινγκ, με αρκετή χωρητικότητα για τα δεδομένα της παραλίας.
Εδώ τα πράγματα είναι ήσυχα. Ο κόσμος που έρχεται εδώ διαλέγει την παραλία για την ησυχία της και τα καθαρά της νερά. Δεν είναι μεγάλη. Ίσα ίσα που ξεπερνάει τα 100 μ. στο μήκος.
Στημένες ομπρέλες δεν υπάρχουν εδώ, και ούτε στήνονται και τόσο εύκολα! Για αρκετές ώρες της ημέρας όμως υπάρχει η φυσική σκιά από το βουνό που υψώνεται απότομα στην πλάτη της.
Ο γιαλός είναι διάσπαρτος με βότσαλα, αλλά και στο νερό υπάρχουν πέτρες που δυσκολεύουν την πρόσβαση στη θάλασσα. Τα παπούτσια παραλίας είναι μια καλή επιλογή εδώ, αν δε θέλετε να χορέψετε τη ζεϊμπεκιά σας κατά της είσοδο στο νερό.
Κάτω από τον ψηλό τοίχο που συγκρατεί το έδαφος όπου είναι εγκαταστημένη η καντίνα υπάρχει ντους αλλά και καμπίνα - αποδυτήριο λίγο πιο πέρα.
Όπου δεν υπάρχει βράχος στην πλάτη της παραλίας, υπάρχει τοίχος που συγκρατεί το έδαφος. Το ίδιο συμβαίνει και στο δεξί της μέρος, αν και εκεί είναι πιο χαμηλός.
Στην αριστερή άκρη της θα βρείτε μια μίνι σπηλιά. Εκεί η σκιά είναι... μόνιμη αλλά η χωρητικότητά της είναι πολύ μικρή.
Όσοι δεν συνηθίζουν να μπαίνουν και πολύ στο νερό και δεν έχουν πώς να περάσουν τον χρόνο τους περιμένοντας την παρέα τους να κάνει το μπανάκι της, τα τραπεζάκια της καντίνας από πάνω θα είναι η τέλεια λύση.
Κάτω από τη σκιά των δέντρων και μερικά μέτρα πάνω από την παραλία προσφέρουν ωραίο περιβάλλον και θέα στη θάλασσα.
Και οι τιμές λογικότατες, αν λάβετε υπόψιν ότι εδώ δεν έχει φτάσει ακόμα το ηλεκτρικό ρεύμα και η τροφοδοσία της καντίνας γίνεται με γεννήτρια η οποία ευτυχώς είναι τοποθετημένη σε αρκετή απόσταση ώστε να μην ενοχλεί τους πελάτες της.
Όπως ανέφερα, η παραλία είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες της Πάργας. Η ησυχία και το φυσικό περιβάλλον είναι τα ατού της και πάντα υπάρχει κόσμος που τα εκτιμάει και τα δύο.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:


Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:

Share:

Ζάβια

Η Ζάβια είναι η πρώτη παραλία που θα συναντήσετε μόλις αφήνετε τα Σύβοτα για να πάτε στις παραλίες που βρίσκονται πιο νότια, όπως λέει και η πινακίδα που θα βρείτε στον δρόμο λίγο πριν στρίψετε για τη Ζάβια. Δεν φαίνεται από τον δρόμο, γι' αυτό προσοχή στις πινακίδες και στο εκκλησάκι της εικόνας. Λίγο μετά στρίβετε δεξιά.

Δεν πρόλαβε "να στεγνώσει το το μελάνι" από το προ ενός μηνός άρθρο που έγραφα ότι στη Ζάβια δεν υπάρχει τίποτα πια, και σήμερα που περνούσα είδα καινούργια ταμπέλα στο δρόμο:

Έπρεπε λοιπόν να κατέβω για να δω τι άλλαξε. Όντως, υπάρχει και πάλι καντίνα, στα αριστερά της παραλίας, στην ίδια θέση που υπήρχε και παλιότερα. Από ό,τι πληροφορήθηκα, η εγκατάστασή της έγινε λίγες μέρες μετά την προηγούμενη επίσκεψή μου φέτος.

Επέστρεψαν και οι ομπρέλες στην παραλία. Η καντίνα και οι ομπρέλες είναι ξεχωριστές επιχειρήσεις, οπότε αν θελήσετε ομπρέλα, πάει ξεχωριστά από τον καφέ, στα 6 ευρώ το σετ.

Εδώ είναι και τα ενοικιαζόμενα βαρκάκια και κανό στα δεξιά της παραλίας. Εκεί που ήταν πάντα.

Τώρα πόσους χαροποιεί αυτή η είδηση, είναι σχετικό. Αν κρίνω από την άδεια παραλία της προηγούμενης φοράς, μάλλον είναι περισσότεροι αυτοί που την προτιμούν όπως τώρα.

Η παραλία είναι πολύ μικρή αλλά όμορφη. Έχει δεν έχει 50 μέτρα μήκος και το πλάτος της είναι μικρό ώστε με το ζόρι χωράει μια σειρά από τις ενοικιαζόμενες ομπρέλες, οι οποίες είναι τραβηγμένες όσο πίσω γίνεται ώστε να αφήσουν τον υποχρεωτικό χώρο ελεύθερο μπροστά τους.

Γι' αυτό το λόγο υπάρχουν ομπρέλες και στο επίπεδο πάνω από τον τοίχο που τη χωρίζει από τον ελαιώνα πίσω της.

Στον γιαλό θα βρείτε άμμο, όπως και μέσα στο νερό, και τα νερά βαθαίνουν ομαλά.

Αν σας αρέσουν οι εξερευνήσεις, λίγα μέτρα πιο αριστερά είναι μια ακόμα πιο μικρή παραλιούλα των 3-4 ατόμων το πολύ. Θα πρέπει όμως να περάσετε τα βράχια που την χωρίζουν από την κύρια παραλία, κι εδώ χρειάζεται προσοχή γιατί είναι κοφτερά και ανώμαλα.

Χώρος για το αυτοκίνητό σας υπάρχει αρκετός κάτω από τις ελιές. Παλιότερα πάντως τέτοια εποχή και μεσημέρι, δύσκολα έβρισκες θέση. Φαίνεται ότι ακόμα δεν έμαθαν πολλοί ότι "αναστήθηκε" ξανά η παραλία, αλλιώς δεν εξηγείται η μειωμένη κίνηση σε σχέση με παλιότερα.
Και το βιντεάκι  μας:


Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:


Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:
Share:

Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Βάλτος

Η παραλία του Βάλτου, είναι η μεγαλύτερη παραλία της Πάργας. Το μήκος της ξεπερνάει τα 900 μ., αλλά και το πλάτος της δεν είναι αμελητέο, σε κάποια σημεία φτάνει και τα 40 μ.

Για να πάτε εκεί, ή θα πάτε με το αυτοκίνητο από τον δρόμο που ανηφορίζει μέσα από την Πάργα ή από αυτόν που κατηφορίζει από τον δρόμο Πάργα - Σύβοτα, πιο ψηλά. Χωρίς αυτοκίνητο, μπορείτε να ανηφορίσετε με τα πόδια από το λιμάνι προς το κάστρο της πόλης μέχρι να φτάσετε στην κορυφή και μετά αρχίζει πάλι η κατηφόρα. Ο Βάλτος βρίσκεται πίσω από το κάστρο, όπως το αντικρίζετε από το λιμάνι. Υπάρχει βέβαια και η δυνατότητα να πάτε με καραβάκι από το λιμάνι.

Την επισκέφθηκα με το αυτοκίνητο ερχόμενος από τον δρόμο Σύβοτα - Πάργα. Τα ενοικιαζόμενα και τα ξενοδοχεία, καθώς και μερικές ταβέρνες, αρχίζουν αρκετά πριν φτάσετε στην παραλία, σχεδόν σε όλο το μήκος της κατηφόρας.Φτάνοντας στην παραλία, το πρώτο που θα συναντήσετε είναι το Valtos Beach.

Ο δρόμος κατεβαίνει σχεδόν στο κέντρο της παραλίας κι από εδώ συνεχίζει σχεδόν ευθεία προς το δεξί τμήμα της παραλίας, αλλά στρίβει και προς τα αριστερά. Για κολύμπι όμως είναι περισσότερο το δεξί κομμάτι, γιατί στο αριστερό θα συναντήσετε πέτρες και φύκια. Εδώ οι ξαπλώστρες είναι από τις χλιδάτες του είδους.

Ακόμα και τα ντους εδώ πέρα δε μοιάζουν για ντους παραλίας! Δίπλα υπάρχει και ο πύργος του ναυαγοσώστη. Η παραλία πήρε Γαλάζια Σημαία φέτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Απλώνοντας λιγάκι το βλέμμα παραπέρα, η λέξη που μου ήρθε στο μυαλό είναι: "χαμός"! Ένα δάσος από ομπρέλες σε όλο σχεδόν το μήκος της παραλίας.
Αν θέλετε να στήσετε τη δική σας ομπρέλα κοντά στη θάλασσα, χώρος υπάρχει γενικά, αλλά υπάρχουν και σημεία της παραλίας που θα δυσκολευτείτε, όχι μόνο στο εμπρός, αλλά και στο πίσω μέρος, γιατί οι ομπρέλες αρχίζουν σχεδόν από εκεί που σκάει το κύμα και σε κάνα δυο σημεία φτάνουν μέχρι πίσω στα μαγαζιά. Υποθέτω ότι αυτό οφείλεται στο σύνηθες φαινόμενο που συναντάμε σε πολλούς δήμους όταν βγάζουν χρήματα από τις ενοικιάσεις των χώρων τους, να κάνουν και τα στραβά μάτια σχετικά με τέτοιες παραβιάσεις της σχετικής νομοθεσίας. Λυπηρό αλλά συμβαίνει. Βέβαια τώρα με την κρίση υπάρχει και η δικαιολογία ότι δεν υπάρχει προσωπικό για ελέγχους!

Ο δρόμος συνεχίζει παράλληλα με την παραλία μέχρι ενός σημείου. Μέχρι εκείνο το σημείο υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να βρείτε πάρκινγκ, μιας και ο δρόμος είναι φαρδύς και τα αυτοκίνητα παρκάρουν κάθετα στη μία πλευρά του, οπότε χωράνε περισσότερα. Αυτό όμως σταματάει μπροστά στο Tango Club, εκεί που είναι ο ψηλός φοίνικας στην παρακάτω φωτογραφία. Εκεί ο φαρδύς δρόμος σταματάει, στρίβει δεξιά, στενεύει πολύ και χάνεται ανάμεσα από ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Μιας και βρήκα εδώ θέση πάρκινγκ, δεν τον ακολούθησα με το αυτοκίνητο. Το είχα κάνει παλιότερα και βρήκα μόνο στενάκια και ιδιωτικούς χώρους. Δεν υπήρχε δημόσιο πάρκινγκ πουθενά.

Το Tango Club ήταν με πράσινο στους χώρους του και πισίνα από τον καιρό που λίγα παραθαλάσσια μαγαζιά πρόσφεραν κάτι ανάλογο.
Το ότι είναι το πρώτο μαγαζί που διακόπτει την ευθεία του δρόμου, ο οποίος μάλιστα στενεύει κιόλας στη συνέχεια, είναι από τα πράγματα που με ενοχλούν και πιστεύω όχι μόνο εμένα. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα επόμενα παραλιακά του δεξιού τμήματος, αλλά αυτό είναι το πρώτο και "χτυπάει στο μάτι" κατευθείαν.


Η θάλασσα εδώ είναι από τις πιο ευχάριστες για κολύμπι. Αν και δεν είναι ρηχή, ο βυθός βαθαίνει αρκετά ομαλά μέχρι ενός σημείου. Μου αρέσει να την επισκέπτομαι γι' αυτόν τον λόγο, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αρχές ή τέλος του καλοκαιριού, ποτέ όμως Ιούλιο και Αύγουστο. Γενικά η Πάργα δεν είναι γι' αυτούς τους μήνες γιατί οι ξένοι (και όχι μόνο) έχουν κατακλύσει την περιοχή και ο ζωτικός χώρος είναι περιορισμένος για όλους. Αυτή τη φορά ήρθα μόνο για αναγνώριση αφήνοντας το κολύμπι για κάπου πιο ήσυχα.
Όπως είπαμε, η παραλία πήρε γαλάζια σημαία φέτος, οπότε βλέπουμε και το απαραίτητο αμαξίδιο για πρόσβαση Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες..

Συνέχισα για λίγο ακόμα με τα πόδια από την παραλία. Δεν υπάρχει ούτε καν δρομάκι για πεζούς! Μόνο μέσα από την ψιλή άμμο με τα πόδια. Πύργο ναυαγοσώστη συναντάμε κι εδώ.
Το επόμενο μαγαζί, το Thalassa, πιο πολύ εστιατόριο, έχει τα τραπεζάκια του κάτω από ένα μεγάλο σκέπαστρο.

Υπάρχει κι εδώ μια πισίνα, σαφώς όμως μικρότερη από αυτή του Tango.

Μπροστά στην παραλία βρίσκεται μια εξέδρα όπου δένουν προσωρινά τα καραβάκια για να κατεβάσουν τους επιβάτες τους. Αυτή την ώρα πολλοί την χρησιμοποιούσαν ως βατήρα για να κάνουν τις βουτιές τους, παρά την απαγόρευση της πινακίδας.
Δε συνέχισα παραπέρα. Να είχαν τουλάχιστον έναν στενό πεζόδρομο στο πίσω μέρος της παραλίας! Από μακριά πάντως είδα σημαίες που λένε για water sports. Σίγουρα μέσα σ' αυτά υπάρχει και θαλάσσιο αλεξίπτωτο, γιατί έχω δει πολλές φορές κάποιους να πετάνε μ' αυτό δεμένοι σε κάποιο ταχύπλοο.

Πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Ένιωθα και κάπως ξένος είναι η αλήθεια! Προσπάθησα να ρωτήσω κάποιους για το κόστος της ομπρέλας, και ακόμα και με αγγλικά δεν ήταν πάντα εύκολα να συνεννοηθώ. Εδώ θα βρεις ανθρώπους από οπουδήποτε μπορείς να φανταστείς και δεν είναι όλοι τους αγγλομαθείς.
Γενικά πάντως από ό,τι κατάλαβα το σετ παραλίας πρέπει να ξεκινάει από τα 8 €. Λίγο απίθανο να βρείτε φτηνότερα. Ο καφές ξεχωριστά βέβαια. Η Πάργα γενικά δεν είναι φτηνή, αυτό είναι γνωστό.


Σας άρεσε το άρθρο; Κοινοποιήστε το στο Facebook:


Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:



Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:


Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:
Share:

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Λίχνος

Ο Λίχνος είναι η δεύτερη μεγάλη παραλία της Πάργας μετά τον Βάλτο. Οι δρόμοι που οδηγούν εκεί είναι δύο και αρχίζουν και οι δύο από τον δρόμο που φεύγει από την Πάργα και συναντιέται με τον κύριο άξονα Πρέβεζας - Ηγουμενίτσας.

Ο πρώτος δρόμος, και ο πιο γνωστός μέχρι πρόσφατα, είναι αυτός που κατεβαίνει από τη διασταύρωση που είναι πιο κοντά στην Πάργα, περίπου 2 χμ. από την είσοδο της πόλης. Είχα πολλά χρόνια να κατέβω από εδώ. Την τελευταία φορά είχα κατέβει από τον άλλο δρόμο, από την Αγία Κυριακή, που θα περιγράψω πιο κάτω στη συνέχεια.

Λοιπόν, φίλοι μου. Σχεδόν όλες οι παραλίες, οι μεγάλες τουλάχιστον, λίγο πολύ έχουν έναν δρόμο παράλληλο προς την παραλία ώστε να μπορεί ο κόσμος να την προσεγγίσει. Βλέπε Βράχος, Δρέπανο, Μονολίθι, Καστροσυκιά, Λεύκα, Κανάλι, Λυγιά, ακόμα κι ο γειτονικός Βάλτος μέχρι τα μισά της τουλάχιστον. Εδώ όμως δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Δεν υπάρχει δρόμος παράλληλος με την παραλία. Το αίσθημα της ιδιοκτησίας εδώ φαίνεται να είναι πολύ πιο αναπτυγμένο και η πολιτεία δεν βρήκε τρόπο να διορθώσει τα πράγματα. Τώρα μάλλον είναι αργά πια.

Εκεί που κατηφορίζει ο δρόμος προς την παραλία, ξαφνικά αντικρίζεις "πύλες" με μπάρες που, ναι μεν είναι μόνιμα σηκωμένες, αλλά σου δείχνουν σαφώς ότι από εδώ και πέρα κινείσαι σε ιδιόκτητο χώρο. Έτσι λοιπόν και στην πρώτη διασταύρωση που βλέπετε στην επόμενη εικόνα: Ενώ βρισκόμαστε σε απόσταση σχεδόν μισό χιλιόμετρο (οδικά) από την παραλία, βλέπετε μπάρες ευθεία και δεξιά. Δεξιά πάει για το κάμπινγκ, ευθεία για το μεγαλύτερο ξενοδοχείο της παραλίας.

Ο ευθεία δρόμος προς το ξενοδοχείο, μετά το πάρκινγκ του, καταλήγει όπως βλέπετε στην παρακάτω εικόνα: Ένα δρόμος με μπετόν που στενεύει όπως κατεβαίνει προς την παραλία. Βασικά είναι μόνο για πεζούς, γιατί αν τον κατεβείτε με το αυτοκίνητο, είναι πολύ πιθανό να γυρίσετε πίσω με την όπισθεν.

Ο δρόμος για το κάμπινγκ καταλήγει στο πάρκινγκ του, που είναι για τους πελάτες του, και βρίσκεται κοντά στην παραλία.

Στο δεξί μέρος είναι ο χώρος για σκηνές.

Ενώ υπάρχει και εστιατόριο.

Από το "open to the public" (ελεύθερο για το κοινό) της πινακίδας, είναι φανερό ότι αυτό το καθεστώς των κλειστών δρόμων και περιοχών κάνει επιφυλακτικούς τους επισκέπτες της παραλίας, σε σημείο που χρειάζεται και διευκρίνιση ότι η ταβέρνα και το μπαρ είναι ελεύθερα για το κοινό!

Θέση δεν υπήρχε και στις δύο περιπτώσεις, οπότε γύρισα πίσω να δοκιμάσω την τύχη μου στον τρίτο δρόμο, τον αριστερό. Μέσα Ιουλίου, Πάργα. Τι περίμενα, να βρω πάρκινγκ; Τέλος πάντων, επειδή έχω μια τύχη με τα πάρκινγκ, είπα να δοκιμάσω. Ο δρόμος καταλήγει πάλι σε δύο πύλες. Η ευθεία οδηγεί σε ξενοδοχείο. Η δεξιά οδηγεί στο πάρκινγκ ενός παραλιακού εστιατορίου - καφέ.
Το πάρκινγκ τίγκα όσο δεν παίρνει άλλο. Κατέβηκα για λίγο μόνο και μόνο για κάνα δυο φωτογραφίες.

Οι λιγοστές φωτογραφίες που τράβηξα (σε σύγκριση με άλλες παραλίες),  όπως διαπιστώνω και τώρα που γράφω το άρθρο, δεν ήταν καθόλου προσεγμένες, και ο λόγος ήταν ότι μου έφυγε κάθε διάθεση, γιατί ένιωθα κάθε στιγμή ότι παραβιάζω ιδιωτικούς χώρους για το αυτονόητο: Να πάω στην παραλία! Πολλές πύλες, φράχτες, μάντρες και πολλές πινακίδες που σε μπερδεύουν γιατί όλες λένε "beach"! Βέβαια αν ήταν αρχές Ιουνίου, ίσως και όλα αυτά να περνούσαν απαρατήρητα.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά η αίσθησή μου ήταν ότι ήθελα να φύγω όσο το δυνατόν γρηγορότερα από εκεί! Πρέπει να υπάρχει κάποιος δρόμος που οδηγεί μέχρι ενός σημείου προς το αριστερό τμήμα, από ότι πληροφορήθηκα κατόπιν εορτής, αλλά ή δεν τον πρόσεξα μέσα στη σύγχυση ή τον πέρασα για ιδιωτικό που οδηγεί σε κάποιο ξενοδοχείο! Μπέρδεμα λέμε! Κι αυτός που μου είπε την πληροφορία δε θυμόταν ακριβώς γιατί είχε μπερδευτεί όπως κι εγώ. Θα δοκιμάσω να τον εντοπίσω σε επόμενη επίσκεψη.

Σ' αυτή την κακή διάθεση δεν έφταιγε βέβαια στο ελάχιστο η παραλία και η θάλασσα, που είναι καταπληκτικές και οι δύο. Ξέχασα να ρωτήσω για ομπρέλες και ξαπλώστρες αλλά από ό,τι μου έχουν πει συνεχίζουν να χρεώνονται εξτρά. Έτσι ήταν πάντα εδώ και το θεωρώ απίθανο να αλλάξει, γιατί η πλειονότητα των τουριστών είναι ξένοι και πολλοί έρχονται και με καραβάκια από την Πάργα. Οι δύο επόμενες φωτογραφίες είναι από παλιότερη επίσκεψη. Η άμμος και η θάλασσα δεν αλλάζουν, ευτυχώς!

Η παραλία έχει χοντρή άμμο και η θάλασσα πολύ όμορφο χρώμα. Τα νερά κι εδώ βαθαίνουν απότομα. Η Πάργα έτσι κι αλλιώς δε φημίζεται για τις ρηχές της παραλίες. Παντού τα νερά βαθαίνουν γρήγορα.


Πήρα λοιπόν το δρόμο της επιστροφής, αλλά και πάλι ήθελα να δω τι συμβαίνει στο άλλο, το αριστερό κομμάτι της παραλίας. Πιο πολύ αν άλλαξε κάτι από πλευράς πρόσβασης και πάρκινγκ.
Ο άλλος δρόμος που οδηγεί στην παραλία του Λίχνου ξεκινάει μέσα από το χωριό Αγία Κυριακή που θα συναντήσετε στον δρόμο σας 2,5 χμ. πιο πάνω. Στο σημείο που θα δείτε τις παρακάτω πινακίδες, στρίβετε προς τη θάλασσα.

Ο δρόμος, αν εξαιρέσουμε τα πρώτα μέτρα κοντά στο χωριό, στη συνέχεια είναι αρκετά φαρδύς στο μεγαλύτερο μέρος του, μόνο που, από ένα σημείο και μετά, από άσφαλτος γίνεται τσιμεντόδρομος. Στο βάθος βλέπετε, ήδη από τα μέσα της διαδρομής, ένα μικρό τμήμα της παραλίας.

Και πιο κάτω έχετε ακόμα καλύτερη θέα. Η παραλία ξεπερνάει τα 700 μ. μήκος και στο πλάτος φτάνει και τα 30 μ. σε κάποια σημεία.

Εδώ τα πράγματα είναι πολύ άνετα. Χώρος άπλετος για παρκάρισμα, και με σκιά μάλιστα, αν προλάβετε. Δείτε και το βίντεο στο τέλος του άρθρου.

Το πλησιέστερο μαγαζί, που είναι εστιατόριο και beah bar με τις ομπρέλες του στην παραλία, είναι το "Paliria" και απέχει αρκετά από την αριστερή άκρη της παραλίας.

Η αριστερή άκρη δεν έχει ούτε beach bar ούτε ομπρέλες. Εδώ ερχόσαστε με την ομπρελίτσα σας και είσαστε πιο κοντά στη φύση.
Ο γιαλός μπορεί εδώ να έχει περισσότερο βοτσαλάκι παρά άμμο σε αρκετά σημεία και ίσως συναντήσετε και κάποιες πέτρες στα πρώτα βήματα στη θάλασσα. Μετά δεν πατώνετε έτσι κι αλλιώς.
Είναι κάπως περίεργο πάντως. Από τη μέση και δεξιά η πλαγιά είναι όλη κατειλημμένη από κτίρια και ιδιοκτησίες ενώ η αριστερή έχει μείνει ανέγγιχτη. Δεν είναι κακό αυτό! Ίσα ίσα, έτσι είναι μια παραλία για όλα τα γούστα. Επίσης, ξέχασα να το αναφέρω: και το τέρμα δεξιά κομμάτι είναι πιο ήσυχο χωρίς μαγαζιά από πάνω, απλά εκεί δεν το προσεγγίζετε με το αυτοκίνητο.
Κι ένα βιντεάκι από την αριστερή πλευρά της παραλίας.




Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:


Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:
Share:

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ

ΠΡΕΒΕΖΑ: Κυανή Ακτή, Παντοκράτορας, Αλωνάκι, Μύτικας, Φάρος.
ΚΑΝΑΛΙ: Δάσος Μονολιθίου, Νικόπολις club, Μονολίθι, Τσούκες, Κανάλι Hotel.
ΚΑΣΤΡΟΣΥΚΙΑ
: Preveza Beach Hotel, Ακρωτήρι, Κάμπιγκ Αστερίας, Λεύκα.
ΛΥΓΙΑ
: Αρτολίθια, Ριζά, Κάμπινγκ Κοράλι, Κάμπιγκ Ακρογιάλι, Χειμαδιό, Βράχος-Λούτσα
ΑΜΜΟΥΔΙΑ
: Αλωνάκι, Σκάλα, Όρμος του Οδυσσέα.
ΠΑΡΓΑ
: Αη-Γιαννάκης, Λίχνος, Πίσω Κρυονέρι, Κρυονέρι, Βάλτος, Σπαρτίλα, Άγιος Σώστης, Σαρακήνικο.
ΠΕΡΔΙΚΑ: Μέγα Ντράφι, Αγία Παρασκευή, Αγκάλη, Καμίνι, Κάμπινγκ Σοφάς, Αρίλας, Σταυρολιμένας, Καραβοστάσι, Πράπα Μάλι.
ΣΥΒΟΤΑ
: ΔΕΗ, Ζέρη, Torre a Mare, Γαλλικός Μόλος, Πισίνα, Μπέλα Βράκα, Ζάβια, Μέγα Άμμος, Μικρή Άμμος, Μεγάλη Σπηλιά.
ΠΛΑΤΑΡΙΑ: Γάτα, Κάμπινγκ Καλάμι, Ελιά, Κόκκινος Βράχος, Πλαταριά Beach Hotel, Κάμπινγκ Έλενα, Πλαταριά, Κάμπινγκ Ναυτίλος.
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ: Κάμπινγκ Δρέπανος, Δρέπανος, Μακρυγιάλι, Μπούκα.
ΣΑΓΙΑΔΑ
: Λωρίδα, Στροβίλι, Κεραμίδι.
ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:

Μπούκα (Θεσπρωτίας)

Translate - Μεταφραση

LIKE ΣΤΟ FACEBOOK