Αμμουδιά

Η Αμμουδιά,⊚ σας δίνει εύκολα από το όνομά της να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, είναι ένα χωριό δίπλα σε έναν ρηχό αμμουδερό κόλπο λίγο πριν (6 χλμ.) από τη διασταύρωση της Πάργας όπως κινείστε στην εθνική οδό από Πρέβεζα προς Ηγουμενίτσα. Σε αυτή την περίπτωση (κινούμενοι προς βορρά), αν και το χωριό βρίσκεται αριστερά του δρόμου, θα στρίψετε δεξιά και θα περάσετε κάτω από την εθνική οδό. Σε λίγα λεπτά έχετε φτάσει (4 χλμ.).

Δεν αποτελεί έναν από τους αγαπημένους μου προορισμούς γιατί έχει πολύ ρηχά νερά που δεν τα προτιμώ. Παρόλα αυτά όμως έχω κολυμπήσει συχνά στην παραλία για έναν απλό λόγο: Όταν στο Ιόνιο (αρκετές φορές) βάζει κύμα το απόγευμα, οι επιλογές δεν είναι πολλές: Βάλτος (Πάργα), Αρτολίθια ή Αμμουδιά, εκτός αν πιάσεις το εσωτερικό του Αμβρακικού (που δε μου αρέσει καθόλου για κολύμπι γιατί είναι σχεδόν παντού γεμάτος φύκια). Υπάρχουν όμως και αρκετοί που καταφεύγουν στην παραλία της Καστροσυκιάς ή στην "Κυανή Ακτή" δίπλα από την Πρέβεζα.

Η παραλία είναι αρκετά μεγάλη και από άκρη σε άκρη ίσως ξεπερνάει και τα 700 μέτρα. Όπως καταλάβατε όχι μόνο είναι αμμουδερή αλλά η αμμουδιά της έχει και αρκετά μεγάλο πλάτος. Στο πίσω της μέρος υπάρχουν δέντρα αλλά είναι δύσκολο να τα χρησιμοποιήσεις για σκιά γιατί μέχρι να φτάσεις στο νερό θα έχεις ψήσει τα πόδια σου στην άμμο. Λόγω λοιπόν του πλάτους της δε θα βρείτε και πολλά μαγαζιά στο πίσω μέρος της παραλίας, εκτός ίσως από το βόρειο τμήμα της (που δεν παρεμβάλλονται δέντρα) όπου υπάρχει μια καφετέρια. Τα μαγαζιά της (κυρίως φαγάδικα) βρίσκονται αλλού: δίπλα στην όχθη του ποταμού Αχέροντα αλλά και πιο μέσα στο χωριό.

Στην παρακάτω εικόνα βλέπετε το βορειότερο κομμάτι της παραλίας. Πίσω ακριβώς από τα βράχια της τελευταίας ομπρέλας υπάρχει μία μίνι παραλία των 30 μέτρων που προσφέρεται για παρέες που μπορούν να νιώσουν για λίγο ιδιοκτήτες της.

Στην καφετέρια που υπάρχει εδώ, μαζί με τον καφέ (3 €), προσφέρεται και σετ ομπρέλα ξαπλώστρα. Μόνο που ο καφές έκανε 45 λεπτά μέχρι να έρθει από έναν αλλοδαπό σερβιτόρο που ο καημένος δεν προλάβαινε να αποφασίσει αν θα μαζέψει τις ομπρέλες (φυσούσε πολύ) ή αν θα έπρεπε να εξυπηρετήσει μόνος του ένα μπούγιο που έπεσε ξαφνικά, κάνοντας συνεχή τροχάδην 100 + 100 μέτρα μέχρι την καφετέρια για να φέρει εις πέρας την αποστολή. Δεν είχα την ευκαιρία ξανά να διαπιστώσω αν η έλλειψη προσωπικού είναι ο κανόνας εκεί ή έτυχε η μέρα.

Ο ποταμός Αχέροντας είναι αυτός που δίνει και μια ιδιομορφία στην περιοχή. Περνάει ακριβώς δίπλα από την παραλία και χύνεται στη θάλασσα δίπλα ακριβώς από το "στόμιο" του κόλπου. Στα τελευταία μέτρα της πορείας του προς τη θάλασσα, το ποτάμι διαχωρίζεται από την παραλία με έναν τεχνητό διάδρομο .Στην παρακάτω εικόνα αυτό φαίνεται καθαρά: αριστερά είναι το ποτάμι και δεξιά η παραλία της Αμμουδιάς.

Η περιοχή προσφέρεται περισσότερο για οικογένειες με μικρά παιδιά λόγω των ρηχών νερών (της παραλίας, όχι του ποταμού) αλλά και λόγω των λογικών τιμών σε καταλύματα και φαγητό.

Εκτός όμως από αυτούς, την παραλία έχουν βάλει στο μάτι και οι Ιταλοί γείτονές μας με τα αυτοκινούμενα τροχόσπιτα οι οποίοι ακολουθούν το "όπου είναι τσάμπα είμαστε πρώτοι", παρκάροντας τα αυτοκινούμενά τους δίπλα στο ποτάμι ή ανάμεσα στις λεύκες πίσω από την αμμουδιά.

Η Αμμουδιά πάντως υπολείπεται ακόμα αρκετά σε υποδομές και παρά τις ελλείψεις της ακολουθεί σχετικά αργούς ρυθμούς ανάπτυξης σε σύγκριση με άλλα χωριά ή παραλίες του Ιονίου. Τελευταία όμως βλέπω αρκετή ανοικοδόμηση αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί, ίσως όμως επιταχύνει τα πράγματα.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις: