Για το Αλωνάκι ⊚ πρέπει να κάνουμε μια μικρή διευκρίνιση: Υπάρχει και άλλο "Αλωνάκι" κοντά στην Πρέβεζα. Έτσι για χάριν διαφοροποίησης εκείνο το ονομάζουμε Αλωνάκι Πρέβεζας ενώ αυτό εδώ Αλωνάκι Φαναρίου (ή Αμμουδιάς ή Βαλανιδόραχης για άλλους), γιατί ανήκε στον πρώην δήμο Φαναρίου ο οποίος με τον Καλλικράτη εντάχθηκε στον δήμο Πάργας. Βέβαια και τα δύο ανήκουν στο νομό Πρέβεζας.
Για να φτάσετε στην παραλία θα ακολουθήσετε το ίδιο δρομολόγιο που περιγράφω και για τη Σκάλα μέχρι το σημείο που οι πινακίδες σάς κατατοπίζουν ότι δεξιά πάει στον Όρμο του Οδυσσέα (και τη Σκάλα) ενώ αριστερά στο Αλωνάκι. Φτάνοντας θα διαπιστώσετε ότι εδώ λίγο δύσκολο να αντιμετωπίσετε πρόβλημα παρκαρίσματος. Υπάρχει ένα μεγάλο ξέφωτο και αρκετοί χώροι με σκιά κάτω από τα πεύκα. Κάποιοι βρήκαν εδώ καλό μέρος για να στήσουν το... νοικοκυριό τους κάτω από τη σκιά των πεύκων.
Για όσους προτιμούν τα μονοπάτια αντί για τις σκάλες, έχουν εναλλακτική λύση το δρομάκι που αρχίζει δίπλα από τα σκαλοπάτια, περνάει από την καντίνα που είναι περίπου στα μισά του δρόμου και ενώνεται πάλι με τα σκαλιά λίγο πριν φτάσετε στην παραλία. Μη φανταστείτε ότι είναι καμιά μεγάλη απόσταση, γύρω στα 50 σκαλοπάτια όλα κι όλα.
Η παραλία δεν είναι και πολύ μεγάλη αλλά ούτε και πολύ μικρή. Με δυσκολία θα φτάνει τα 150 μέτρα από άκρη σε άκρη. Κάπου στο κέντρο της υπάρχουν κάποια μεγάλα βράχια πάνω στην άμμο που φαίνεται ότι κύλησαν από ψηλά και έμειναν εκεί. Πάνω από έναν τέτοιο βράχο πάρθηκαν οι επόμενες δύο φωτογραφίες ενώ η μεθεπόμενη πάρθηκε σχεδόν από απέναντι, από τα βράχια που βρίσκονται στη δεξιά απόληξη της παραλίας.
Ο γιαλός είναι αμμουδερός στο μεγαλύτερο μέρος του, αν εξαιρέσουμε κάποια τμήματα με πέτρες περίπου στο κέντρο της παραλίας. Μέσα στο νερό υπάρχουν τμήματα με άμμο αλλά και τμήματα με πέτρες. Ψάξτε να βρείτε το δικό σας αγαπημένο κομμάτι.
Ανεβαίνοντας ξανά προς το "πάρκινγκ" σταμάτησα για λίγο στην καντίνα και έπιασα κουβέντα με τον καντινιέρη και κάποιους που απολάμβαναν την μπιρίτσα τους κάτω από τη σκιά των πεύκων. Από ό,τι πληροφορήθηκα λοιπόν, η περιοχή είναι γεμάτη μέλισσες (ιδίως κατά τον Αύγουστο) γιατί λίγο πιο πάνω οι μελισσοκόμοι φέρνουν και εναποθέτουν τις κυψέλες τους για να μαζέψουν τα εργατικά τους έντομα το υλικό για την κατασκευή του πευκόμελου. Έτσι περιφέρονται παντού από το δάσος μέχρι την παραλία. Καλό να είναι να έχετε μαζί σας μια κρέμα για τσιμπήματα εντόμων ή αμμωνία, μιας και το τσίμπημα της μέλισσας (όξινο) θέλει αμμωνία (βάση) για αντίδοτο, ενώ της σφήκας είναι εντελώς αντίθετα και θέλει ξίδι.
Οι μέλισσες όμως ή μάλλον οι μελισσοκόμοι είναι υπεύθυνοι και για ένα άλλο πρόβλημα, εκτός από τα τσιμπήματα: για την καταστροφή των πεύκων. Για να πετύχουν μεγαλύτερη απόδοση στο μέλι που παράγουν οι μέλισσες, "μπολιάζουν" τα πεύκα με ένα έντομο το οποίο προκαλεί τη λεγόμενη "βαμβακίαση" με αποτέλεσμα σιγά σιγά τα προσβεβλημένα πεύκα να σαπίζουν, να ξεραίνονται και να πέφτουν. Περισσότερα για τη βαμβακίαση μπορείτε να διαβάσετε κι εδώ.
Στις παρακάτω εικόνες βλέπετε στα αριστερά τον κορμό ενός πεύκου που έχει προσβληθεί από βαμβακίαση και στη δεξιά τα αποτελέσματά της. Όπως βλέπετε, το συγκεκριμένο πεύκο δεν είναι πράσινο όπως τα υπόλοιπα. Έχει αρχίσει να πεθαίνει εδώ και καιρό και κάποια στιγμή θα σαπίσει, θα ξεραθεί και θα πέσει.
Αυτά λοιπόν από το Αλωνάκι. Μια παραλία με άγρια ομορφιά που οι γνώστες την ξέρουν από παλιά. Όποιος διαβάζει το Epirus Beaches blogspot όμως, γίνεται κι αυτός γνώστης. Για να χαιρόμαστε όμως πάντα την όμορφη αυτή παραλία, μην ξεχνάτε να ακολουθείτε την υπόδειξη της πινακίδας:
Το άρθρο είναι παλιό. Νεότερες πληροφορίες θα βρείτε στο ανανεωμένο άρθρο ΕΔΩ.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάζετε να αφήσετε το σχόλιό σας. Μια παρατήρηση, διόρθωση, αξιολόγηση ή, ακόμα καλύτερα: ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ. Φωτογραφίες μπορείτε να ανεβάσετε στη σελίδα μας στο Facebbok: https://www.facebook.com/EpirusBeaches/