Κόκκινος Βράχος

Κινούμενοι από Ηγουμενίτσα προς Πρέβεζα, σε λιγότερο από 10 χιλιόμετρα απόσταση από το τέλος της Εγνατίας θα βρείτε την παραλία - beach bar "Κόκκινος Βράχος". ⊚

Ο χώρος για πάρκινγκ είναι ένα διάζωμα πάνω από το μαγαζί και μερικές θέσεις ακόμα στο δεύτερο διάζωμα που είναι στο πλάι του στενού δρόμου που οδηγεί εκεί. Θα δυσκολευτείτε να βρείτε θέση ακόμα και τις καθημερινές, ιδίως στην υψηλή σεζόν. 

Πρόκειται για μια μικρή χερσόνησο των 50 μέτρων με δυο μίνι παραλίες δεξιά και αριστερά της και το beach bar στην αρχή της. Οι δύο μικρές παραλίες είναι στρωμένες με ψηφίδα, όχι μόνο στην άκρη αλλά και αρκετά μέσα στο νερό, η οποία δίνει ένα όμορφο σμαραγδένιο χρώμα στα νερά. Αν έχετε ευαίσθητες πατούσες, θα σύστηνα πλαστικά παπουτσάκια που είναι φτιαγμένα για τέτοιες περιπτώσεις. 

Έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα από την προηγούμενη ανάρτηση το 2017. Η ημιπροσωρινές κατασκευές του beach bar έγιναν πιο... μόνιμες. Οι σιδερένιες κολώνες του σκέπαστρου του μπαρ έγιναν πέτρινες, τα σκέπαστρα έγιναν πιο πολλά, το χορταράκι στην άκρη της χερσονήσου στρώθηκε και από πάνω έχει σκέπαστρο και δίχτυ για σκιά αντί για ομπρέλες. 

Θα 'λεγα ότι μάλλον οι παρεμβάσεις είναι αρκετές και φτάνει ως εδώ, γιατί ήδη το τοπίο έχει αρχίσει να χάνει τη φυσικότητά του που είχε πριν, μιας και πολλά σημεία που ήταν με πράσινο, τώρα έχουν πλακοστρωθεί, με αποτέλεσμα τις μεσημεριανές ώρες η αντηλιά από τα πλακόστρωτα να κάνει το καφεδάκι λιγότερο δροσερό από ό,τι παλιότερα. 

Αν δεν βρείτε θέση στις ξαπλώστρες των δύο μικρών παραλιών, μπορείτε να καθίσετε στα τραπεζάκια και να κατεβαίνετε από εκεί για μπάνιο. Μου έτυχε όμως μέρα που με πληροφόρησαν ότι δεν είχε θέσεις γιατί ήταν ήδη κλεισμένες από πριν! Επίσης ένα φορητό τσαντάκι - "ψυγείο" δεν επέτρεψαν να το πάρω μαζί μου, γιατί, λέει, έχουν προβλήματα με την εφορία! Καλό είναι να τα έχετε αυτά υπόψιν σας. Το bar έχει και τουαλέτες ευρύχωρες και περιποιημένες. 

Στην παλιότερη ανάρτηση θα δείτε και μερικές φωτογραφίες παραπάνω από τις μικρές παραλίες, αλλά και τις διαφορές με το σήμερα. 

... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σκάλα

Επιτέλους ο δήμος Πάργας έδωσε σημασία και σε αυτές τις παραλίες και ήδη από την εθνική οδό Πρέβεζας - Ηγουμενίτσας, στο τέρμα της μεγάλης κατηφόρας πριν βγείτε στον κάμπο της περιοχής της Αμμουδιάς, υπάρχει πινακίδα με τα ονόματα των παραλιών. Αν και η θάλασσα είναι αριστερά σας, εσείς θα στρίψετε δεξιά, όπως δείχνουν οι πινακίδες, και αρκετά πιο πέρα θα περάσετε κάτω από την εθνική για να κατευθυνθείτε προς τις παραλίες Όρμος Οδυσσέα, Αλωνάκι και βέβαια την Σκάλα ⊚ που θα ασχοληθούμε σ' αυτό εδώ το άρθρο. Πινακίδες θα συναντήσετε και πιο πέρα ξανά, οπότε δύσκολα θα χαθείτε.

Η άσφαλτος φτάνει μέχρι σχεδόν 200 μέτρα πριν το "πάρκινγκ" το οποίο είναι ένα ξέφωτο ανάμεσα στα δέντρα, πάνω από την παραλία και χωράει αρκετά αυτοκίνητα. Τα λίγα αυτά μέτρα χωματόδρομου είναι πολύ ομαλά αλλά και σκεπασμένα με καφέ "αλευρόσκονη".

Στην άκρη του ξέφωτου υπάρχει και καντίνα. Αν δεν είστε εφοδιασμένοι με νερό, καφέδες κτλ. εδώ είναι η τελευταία σας ευκαιρία για προμήθειες, γιατί στην παραλία δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αν θέλετε να να θαυμάσετε την παραλία από ψηλά, πριν αρχίσετε την κάθοδο, το δεξί μέρος της "βεράντας" της καντίνας είναι το καλύτερο σημείο.

Όπως βλέπετε η παραλία είναι αρκετά μέτρα πιο κάτω και από εδώ φαίνεται πολύ όμορφη. Απολαυστικό μέρος για ένα καφεδάκι με θέα, αν εξαιρέσω τη μουσική που και δεν ήταν του γούστου μου (από αυτά τα ελληνικά "λαϊκο-ποπ" που ζουν 2-3 χρόνια) αλλά ήταν και αρκετά δυνατή για τις γαλήνιες στιγμές που προσφέρει το τοπίο.

Πιο δεξιά ακόμα από την καντίνα υπάρχει μονοπατάκι που καταλήγει σε μια απότομη σκάλα με 35 περίπου σκαλοπάτια που σας κατεβάζουν στην παραλία. Τώρα λοιπόν καταλάβατε γιατί η παραλία αυτή ονομάζεται "Σκάλα".

Μια άποψη ακόμα από τα τελευταία σκαλοπάτια και...

 ...φτάσαμε. Ηρεμία και γαλήνη! Γκρίζα ψιλή άμμος, αυτή που κολλάει πάνω στο δέρμα, ομαλός βυθός, ρηχά νερά και μερικά ξεραμένα φύκια ανακατεμένα με ξερά φύλλα δέντρων στο πίσω μέρος της παραλίας που δεν ενοχλούν κανέναν.

Πιο μέσα στη θάλασσα είναι συνηθισμένο φαινόμενο εδώ να δείτε κάποια αραγμένα ιστιοφόρα και άλλα πλοιάρια. Φαίνεται ότι είναι αγαπημένος προορισμός για τους ιδιοκτήτες σκαφών οι οποίοι έρχονται εδώ για το όμορφο φυσικό περιβάλλον και για κολύμπι.

Το μήκος της παραλίας δεν ξεπερνάει τα 100 μέτρα, ενώ το πλάτος της είναι όσο χρειάζεται ώστε να μην απέχει πάρα πολύ από την απότομη κατάφυτη πλαγιά που υψώνεται στην πλάτη της.

Το κοινό εδώ πέρα είναι ποικίλο. Από φυσιολάτρες και παρέες νεαρών μέχρι οικογένειες με παιδάκια, μιας και τα νερά είναι ρηχά και ζεστά σε αρκετή απόσταση από εκεί που σκάει το κύμα.
Αν η έλλειψη υποδομών δεν αποτελεί πρόβλημα για σας και σας αρέσει η φύση και οι ήσυχες καταστάσεις, τότε σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη.

Στο παρακάτω βίντεο αναγκάστηκα να αλλάξω τη μουσική που ακουγόταν από τα ηχεία της καντίνας γιατί αλλιώς το Youtube το απέκλειε λόγω πνευματικών δικαιωμάτων! Η μουσική δεν ακούγεται στην παραλία βέβαια, γιατί είναι αρκετή η απόσταση.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:

... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Nikopolis Club

Το Nikopolis Club ⊚ κανονικά θα έπρεπε να ανήκει στο άρθρο για το Μονολίθι. Θα μπορούσε να μπει εκεί ως ένα ακόμα beach bar του Μονολιθίου, αλλά... εδώ δεν πρόκειται απλά για ένα beach bar. Το Nikopolis Club αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνο του! Πρόκειται για ένα συγκρότημα με εστιατόριο, καφετέριες, beach bar, πισίνες και νεροτσουλήθρες στο κέντρο της παραλίας Μονολίθι.

Η επιχείρηση είχε αρχίσει ως κάμπινγκ τη δεκαετία του 70, μετά άλλαξε χέρια και τις τελευταίες δεκαετίες διαμορφώθηκε σε αυτό που είναι σήμερα. Κάποτε έβγαζες εισιτήριο για να μπεις μέσα, τώρα όμως στην είσοδο υπάρχει η πινακίδα "Είσοδος ελεύθερη".

Περνώντας την πύλη καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι δεν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο εδώ.

Όπως βλέπετε, πρόκειται για έναν καλά μελετημένο χώρο με ρωμαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία και στον οποίο έχει δοθεί μεγάλη σημασία στη διακόσμηση.

Πλακόστρωτα με σχέδια, λουλούδια και φυτά, πολλά διαφορετικά επίπεδα

και βέβαια η πισίνα με έναν πύργο πίσω της.

Στο πλάι της πισίνας, στο εξωτερικό τοιχάκι της, υπάρχουν και δύο διασκεδαστικά φινιστρίνα. Ενα πολύ φωτογραφημένο σημείο της πισίνας. Γενικά ο χώρος προσφέρει πολλές εκπλήξεις.

Εκτός από τα επίπεδα δίπλα στην πισίνα, υπάρχει και βεράντα με θέα τη θάλασσα και την παραλία από κάτω.

Για να πάτε στην παραλία υπάρχει υπόγεια διάβαση η οποία περνάει δίπλα από τα τοιχώματα της πισίνας, ενώ υπάρχουν και 3 "παράθυρα" που βλέπεις το νερό της πισίνας μέσα από αυτά.

Με το που βγαίνες από τη "γαλαρία" αντικρίζεις την παραλία πολύ όμορφη να ξεπροβάλλει με ντεκόρ τα φυτά δίπλα από τις σκάλες και το beach bar από κάτω.

Το beach bar πολύ περιποιημένο. Η διαφορά εδώ με τα υπόλοιπα beach bar είναι εμφανής γιατί δεν πρόκειται για προσωρινές εγκαταστάσεις οι οποίες νοικιάζονται από τον δήμο.

Εδώ ο χώρος είναι ιδιόκτητος, πλην της παραλίας βέβαια, οπότε υπήρχε η δυνατότητα για μόνιμες κατασκευές με όμορφα αρχιτεκτονικά στοιχεία.

Ακόμα και τα αποδυτήρια δίπλα στο beach bar, όπως βλέπετε, δεν είναι απλές ξύλινες καμπίνες!

Ο γιαλός δεν διαφέρει από τα άλλα σημεία του Μονολιθίου: Χοντρή άμμος και τα νερά βαθαίνουν απότομα. Ο καφές εδώ μαζί με ένα νερό έχουν 3,50 ευρώ και η ξαπλώστρα συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του χωρίς να χρεώνεται εξτρά, μια πολιτική που ακολουθείται σε όλα τα παράλια της Πρέβεζας πλην της Πάργας.

Αυτό που είδαμε ως τώρα μπαίνοντας από την είσοδο που είδατε στην δεύτερη εικόνα, ήταν το παλιό τμήμα του Nikopolis Club, το πιο "παραδοσιακό" θα έλεγα και με την περισσότερη σκιά λόγω των πανύψηλων δέντρων που βρίσκονται εκεί από παλιά. Εκτός από αυτό όμως υπάρχει και το νεότερο τμήμα, με πισίνες και νεροτσουλήθρες αλλά και λιγότερα δέντρα. Σ' αυτό το τμήμα ανήκει και η φωτογραφία της πρώτης εικόνας στην κορυφή του άρθρου, όπως και η παρακάτω.

Κι εδώ υπάρχουν πολλά διαφορετικά επίπεδα όπου μπορεί κάποιος να απολαύσει το καφεδάκι του.

Ακολουθώντας το πλακόστρωτο μονοπάτι με τα φαρδιά σκαλιά δίπλα από τις πισίνες, βγαίνετε στον χώρο του πάρκινγκ που υπάρχει πάνω από το συγκρότημα, δίπλα στον δρόμο. Εκεί υπάρχει η δεύτερη είσοδος η οποία οδηγεί κατευθείαν στο νεότερο τμήμα. Σε μέρες με λίγη κίνηση όμως μπορεί αυτή η είσοδος να είναι κλειστή.

Γενικά το Nikopolis Club αποτελεί έναν ιδιαίτερο χώρο, όχι μόνο στην Πρέβεζα, αλλά σε όλο το Ιόνιο γενικότερα και είναι καλό που ο χώρος αυτός είναι προσβάσιμος για όλους και με πολύ λογικές τιμές γι' αυτά που προσφέρει.

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:

... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δάσος Μονολιθίου

Το Δάσος Μονολιθίου ⊚ είναι η αρχή της τεράστιας παραλίας μήκους περίπου 13 χμ. που ξεκινάει από το λιμανάκι του Μύτικα και φτάνει μέχρι την Καστροσυκιά. "Μονολίθι" λέγεται από παλιά σχεδόν όλο το πρώτο μισό της παραλίας, μέχρι το Κανάλι. Όπως καταλαβαίνετε, δύσκολο να κατατοπιστεί κανείς σε μια τέτοια τεράστια παραλία, για το λόγο αυτό τη χωρίσαμε σε τμήματα. Το πρώτο λοιπόν τμήμα, μήκους 2,5 χμ περίπου είναι η παραλία του Δάσους Μονολιθίου που βρίσκεται βέβαια δίπλα ακριβώς στο μακρόστενο δάσος που απλώνεται ανάμεσα από την εθνική και την παραλία.

Από την εθνική οδό Πρέβεζας - Ηγουμενίτσας, που περνάει παράλληλα πίσω από το δάσος, υπάρχουν 4 κάθετοι δρόμοι που οδηγούν στον δευτερεύοντα παραλιακό ασφαλτοστρωμένο δρόμο του δάσους που περνάει δίπλα στην παραλία. Όποιον και να διαλέξετε, θα σας βγάλει στην παραλία.

Σε όλη την παραλία συναντάμε την χοντρή άμμο, η οποία ξεκολλάει εύκολα από το δέρμα, και τα νερά βαθαίνουν απότομα. Αυτή είναι που εγώ ονομάζω "τυπική πρεβεζάνικη παραλία". Επίσης είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο εδώ το κύμα, ιδίως στις απογευματινές ώρες.

Εδώ έχουμε πολλά beach bar στη σειρά με κάποια απόσταση μεταξύ τους. Κάθε μερικά χρόνια ανοίγει και κάποιο καινούργιο, μιας και υπάρχουν πολλά μεγάλα κενά μεταξύ τους. Σε όλα πάντως η ξαπλώστρα πάει μαζί με την τιμή του καφέ, οποίος είναι από 2,80 μέχρι 3 ευρώ. Ας δούμε τι έχουμε φέτος:

ΠΑΡΑΓΚΑ

Ας πάρουμε την παραλία από την "αρχή" της, ξεκινώντας δηλαδή από το λιμανάκι του Μύτικα. Μετά από λίγο συναντάμε κιόλας το πρώτο beach bar, την "Παράγκα".

Το κανονικό κατάστημα, που στεγάζεται σε κανονικό κτίριο, απέχει αρκετά, γιατί είναι κοντά στο λιμανάκι, οι καφέδες όμως έρχονται γρήγορα, ντελίβερι με το παπάκι! Οι χώροι είναι φροντισμένοι με ωραίες ξαπλώστρες αλλά και "ντιβάνια" με στρώμα.

Τα νερά εδώ βαθαίνουν κάπως πιο ομαλά από ό,τι στη συνέχεια, πιο βόρεια, γι' αυτό κι εδώ θα συναντήσουμε περισσότερα παιδάκια.

Ένα σύντομο βιντεάκι από το beach bar "Παράγκα":

ΙΟΝΙΟ

Επόμενο είναι το "Ιόνιο" που είχε και την πιο δυνατή μουσική τη μέρα που το επισκέφθηκα.

Κι αυτό φροντισμένο, όπως όλα λίγο πολύ, με πολλές επιλογές για σκιά, από ψάθινες ομπρέλες, μεγάλες τετράγωνες, μέχρι τεντόπανα και "καμπίνες" με στέγαστρο.

Η ίδια ποικιλία υπάρχει και για την ξάπλα σας στην παραλία: Ξαπλώστρες, "ντιβάνια" και πουφ.

Όλα λίγο πολύ διαθέτουν μια καμπίνα - αποδυτήριο και ντους. Εδώ αυτά είναι δίπλα από τον δρόμο.

Ένα σύντομο βιντεάκι από το beach bar "Ιόνιο":

LITHOS

Το επόμενο είναι το "Lithos" με αρκετούς χώρους σκιασμένους με αυτό το δίχτυ με τα "φύλλα" το οποίο δημιουργεί μια ημι-σκιά θα 'λεγε κανείς αφήνοντας τον χώρο να "αναπνέει" πιο ελεύθερα.

και βέβαια, όπως βλέπετε και στις εικόνες, δεν λείπουν και όλες οι άλλες παραλλαγές και για σκιά και για ξάπλωμα.

Τη φιλοσοφία της ημι-σκιάς, αλλά με σανίδες αυτή τη φορά, ακολουθεί και το μπαρ το οποίο είναι αρκετά ευρύχωρο και στρωμένο με σανίδες.

Εδώ υπάρχουν επίσης και τουαλέτες.

Ένα σύντομο βιντεάκι από το beach bar "Lithos":

Μετά συναντάμε μια απλή καντίνα με τις ξαπλώστρες της στην παραλία...

BLUE ISLAND

...και τέλος φτάνουμε στο Blue Island που είναι και το τελευταίο beach bar. Σε αυτό ανήκει και η πρώτη φωτογραφία στην κορυφή του άρθρου.
Στο Blue Island έχουμε επιπλέον και χώρους πρασίνου!

καθώς και τεράστιες "ζαρτινιέρες" με γιούκες στην παραλία που ομορφαίνουν τον χώρο.

Αν θυμάμαι καλά, ανεξάρτητα από το όνομα, σ' αυτή την τοποθεσία πρέπει να άνοιξε και το πρώτο beach bar αυτού του τμήματος της παραλίας.
Ένα σύντομο βιντεάκι από το beach bar "Blue Island":

Εδώ υπάρχει και ένα άνοιγμα προς το δάσος όπου πολλοί παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στη σκιά. Τέτοια σημεία συνάντησα κι άλλα κατά μήκος του δρόμου, αλλά με πολύ λιγότερες θέσεις, γιατί τα δέντρα είναι πιο πυκνά.

Εδώ τελειώνει και το πρώτο τμήμα της τεράστιας παραλίας, μαζί με το δάσος πίσω του. Στη συνέχεια έχουμε ένα μεγάλο κενό χωρίς δέντρα και μετά αρχίζουν πάλι τα beach bar. Ρίχνουμε ένα βλέμμα προς τα πίσω για να συνεχίσουμε πιο βόρεια. Από εδώ και πέρα, μέχρι το Κανάλι, το λέμε απλά "Μονολίθι".

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το στο Facebook:

Ακολουθήστε τη σελίδα στο Facebook για να μην χάνετε τις ενημερώσεις:

... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ